Nu de Pisapaniek en de Pisa-emotie enigszins onder controle is, ontstaat het moment waarop we door kunnen gaan pakken. Veel scholen zijn de afgelopen jaren al lang begonnen. Maar helaas duurt het een aantal jaren voordat de resultaten zichtbaar kunnen zijn bij een toets die op 15-jarige leeftijd wordt afgenomen. Duidelijk is in ieder geval dat de tegenvallende leesopbrengsten en de dramatische leesmotivatie alles te maken hebben met de manier waarop we ons leescurriculum, inclusief de toetsing hebben ingericht. Daarin zijn we internationaal gezien een vreemde eend in de bijt. Zo lang we de leesontwikkeling zeer eenzijdig blijven evalueren met uitsluitend aandacht voor leessnelheid en oppervlakkig tekstbegrip, zal het leescurriculum er naartoe werken. Eenzijdige toetsindicatoren leiden tot een eenzijdig leerstofaanbod.
Wie doet wat hij deed, krijgt wat hij kreeg. En dat is dus overduidelijk niet wat we moeten hebben. Veel scholen en besturen hebben dit haarfijn door en gaan ermee aan de slag. Ze verbeteren met succes in sneltreinvaart hun leesonderwijs. Ook aan de slag? Wellicht kan de onderstaande discussiefilm daarbij helpen.