Na het verschijnen van Pisa 2022 brak de paniek los. Terecht als het gaat om de bezorgdheid. Maar het is de vraag of de analyses, veelal meer gericht op de schuldvraag dan op het vinden van een oplossing, wel echt ergens toe gaan leiden. Nogal eens is achter de vermeende oplossing het businessmodel van de aandrager zichtbaar, uitmondend in het zoveelste aanbod of gebod voor schoolteams en leerkrachten. In veel gevallen is dit geen deel van de oplossing, maar onderdeel van het probleem, uitmondend in een nog voller leescurriculum.
.png)
Daar hebben wij in de school dus niks aan. Sterker nog, het werkt averechts. Voor goed leesonderwijs is rust en vertrouwen nodig, uitmondend in veel leestijd. En enorme nieuwsgierigheid bij leerlingen waarbij lezen het middel is om heel veel brede kennis op te doen. Een middel van waaruit dramatisch veel meer leeskilometers gemaakt gaan worden. Drie, vier, vijf keer zoveel als we gewend zijn. Daar zit de kiem van de oplossing en zeker niet bij nog meer oefeningen doen en het leescurriculum nog meer overladen met leestrucjes die de leesmotivatie en het diep lezen juist ondermijnen.
De afgelopen weken heb ik me in verschillende besloten bijeenkomsten mogen mengen in deze discussie. Dank aan degenen die daarbij aanwezig waren. Zoals beloofd hierbij, voor jullie en andere belangstellenden, de ondersteunende dia's die ik gebruikt heb.