Persoonlijk leren is een teamsport (presentatie)

Het klinkt zo individueel: persoonlijk leren. Daarmee roept het de associatie op met moederziel alleen lerende kinderen die net met hun haarlijn boven het laptopscherm uitkomen. En met een bezweet voorhoofd en klamme handen in een gestresste houding als einzelganger oefeningen maken op een glasplaat.

Maar deze schrikbeelden zijn niet terecht. Persoonlijk leren heeft namelijk vele gedaanten. Het is zeker niet alleen een individuele organisatievorm om tot leren te komen. Nee, de kern van persoonlijk leren is het afstemmen van alles wat nodig is om effectief te leren op het individu. En omdat leren in de meeste gevallen plaatsvindt in interactie met anderen, is persoonlijk leren in veel gevallen een teamsport. Je doet het in interactie met anderen. Soms om de juiste input te krijgen om het denkproces vlot te trekken. En op een ander moment om de juiste motivatie te kunnen behouden om resultaten te kunnen boeken. Maar meestal zijn beide redenen van toepassing.

Hier dient zich de vergelijking aan met topsport. Ook daar is het de bedoeling om individuen zo goed mogelijk te laten presteren. Met als uitkomst een geweldige individuele prestatie of een ultieme bijdrage aan het succes van een team. Zelfs pure individuele sporten vragen om een sterk team. Geen enkele succesvolle topsporter komt alleen tot uitmuntende prestaties. Daar is vrijwel altijd een goed team voor nodig. Met bijvoorbeeld een goede coach en meer dan een dozijn collegasporters die dezelfde drive hebben en elkaar opjuinen tot het leveren van nog betere opbrengsten.

De onderstaande presentatie gaat over de opvallende parallellen tussen persoonlijk leren en topsport. Centraal staat het feit dat beide erg solistisch klinken, maar dat de basis van succes juist gebaseerd is op samenwerken in een sterk team.